Dagoeneko “Longebitatearen iraultza”tzat ezagutzen den honek erronka berriak ekarri dizkie gizarte garatuei, eta hiriek horiei aurre egin beharko diete berehala. Etxebizitzarekin lotutako alderdiak funtsezkoak dira pertsonei bizitza erraztuko dieten espazioak sortzeko, eta, hori dela eta, ondo zehaztu behar da zer egoera eta zer behar izango duen hemendik 20-30 urtera euskal gizarteak, daraman zahartze bidea kontuan izan eta alde horretatik izango ditugun erronkei egokiago aurre egiteko.

Jakin badakigu zahartzen ari diren pertsonek beren kasa bizi nahi izaten dutela, eta beren etxean eta ohiko inguruan bizitzen jarraitu nahi izaten dutela, ahalik eta denbora luzeenaz, baita laguntza behar dutenean ere. Nahi horri erantzuteko eta, horrela, norbera bere komunitatean eta ingurune sozialean eroso eta seguru zahartzen joan ahal izateko, funtsezkoa da etxebizitzak egokitzea eta zaintzako eta laguntzako komunitate eta gizarte zerbitzuak eskuratzeko aukera ematea. Batzuetan, ordea, etxebizitzek izaten dituzten oztopoen eta zailtasunen ondorioz, ahulezia edo mendetasun egoera batzuk sortzearen ondorioz, edo zaintza jakin batzuen beharra sortzearen ondorioz, beren etxea utzi beharrean izaten dira pertsona hauek.